هزینه زندگی در دبی امارات

چگونه با هزینه های زندگی در دبی، میتوان پسانداز کرد؟
برای کسانی که به فکر مهاجرت به دبی و شروع یک زندگی جدید در کشور امارات هستند، هزینه ی زندگی در دبی و درآمد کافی برای تشکیل یک زندگی نسبتا با رفاه و مناسب، معمولا از اولین سوالها و دغدغههاست. زندگی و تفریحات پر زرق و برق در دبی، به سرعت در ذهن اکثر افراد درآمد فوقالعاده بالا و زندگی لوکس با درآمد بالا را تداعی میکند. آیا واقعا این چنین است؟ در دبی برای زندگی چه مقدار درآمد لازم است؟ هزینه های زندگی در دبی، از جمله هزینه ی اجاره خانه در دبی، هزینه ی خورد و خوراک، رفت و آمد، تفریح و غیره چه درصدی از درآمد شما را به خود اختصاص میدهد؟ آیا دبی شهر گرانی برای زندگی است؟
همچنین کسانی که هماکنون در امارات زندگی میکنند، به دنبال راهکارهایی برای مدیریت بهتر هزینههای خود هستند. برای پاسخ ساده به جواب این سوالات با ما در ادامه همراه باشید. در این مطلب زندگی یک زوج جوان را در دبی بررسی میکنیم و با مشخص کردن هزینه ی زندگی در دبی برای مخارج مختلف، به این سوال پاسخ میدهیم که یک زوج در دبی با درآمد 10 هزار درهم در ماه چگونه میتوانند تمام هزینه ی زندگی در دبی (امارات) را تامین کنند و علاوه بر آن ماهی 2500 درهم را برای پسانداز نگه دارند؟
جان در سال 2015 و سن 26 سالگی به دنبال شغل به دبی آمد. او به عنوان حسابدار در یک شرکت ترابری و لجستیک واقع در دبی با حقوق پایهی ماهانه 3,000 درهم استخدام شد.
بیشتر بخوانید: آیا می خواهید اولین نفری باشید که از تخفیف روز امارات با خبر می شود؟
هزینه ی زندگی در دبی برای یک فرد مجرد
جان 30 ساله به یاد آورد که “من قبلا در کرامه به همراه سه نفر دیگر به صورت اشتراکی در یک اتاق زندگی میکردم. هزینهی اجارهی ماهیانه 1,150 درهم بود که شامل برق و اتصال اینترنت هم میشد.” این اتاق به دفتر کارش نزدیک بود و به همین دلیل جان توانست با پیادهروی روزانه به محل کار در هزینهی حمل و نقل صرفهجویی کند.
به گفتهی جان، آن موقعها او یک ماه در میان 1,000 درهم ذخیره و به حساب بانکی NRI (هندی غیرمقیم) خود واریز میکرد. این میزان هزینههای ماهانهی وام خودروی او در کرالا را پوشش میداد. بقیهی حقوقش را هم صرف غذا و سایر هزینه های زندگی در دبی میکرد.
جان گفت که “در آن زمان من اهل آشپزی نبودم، شاید صرفا در آشپزخانهی اشتراکیمان چند اسنک کوچک آماده میکردم.” او با یک رستوران توافق کرده بود که به ازای پرداخت ماهانه 350 درهم هر ماه در آن جا غذا بخورد. وقتهایی هم که از غذا خسته میشد، گهگاه پول بیشتری میداد تا چیزی کنارش بخورد یا اصلا غذای دیگری میخرید.
هر بار که جان برای مرخصی سالانه به هند بازمیگشت، برای پرداخت مخارج خود از داراییهای حساب NRIاش استفاده میکرد.
هزینه ی زندگی در دبی، پس از ازدواج
بعد از سه سال، در 2018، حقوق او به 5,000 درهم افزایش یافت. در همان سال، جان ازدواج کرد و داراییهای باقی ماندهاش صرف هزینههای ازدواج شد. او از دفترش نیز وام گرفت تا کمکی برای هزینه ی زندگی در دبی به همراه همسرش و مخارج ازدواج داشته باشد.
همسر جان، یک خانم خارجی 28 ساله، داروساز دارای لایسنس است و ماهانه 5,000 درهم حقوق دارد؛ به این ترتیب درآمد ماهانهی این دو در مجموع به 10,000 درهم رسید. این زوج جوان به زودی یک فرزند نیز خواهند داشت.
مخارج ماهیانهی آنها اکنون به این صورت است:
هزینه ی اجاره خانه در دبی
جان و همسرش در یک آپارتمان استودیو در القصیص زندگی میکنند و سالانه 30,000 درهم برای اجاره میپردازند، البته بدون محسابهی هزینههای منزل. هزینهی اجاره ماهانه 2,500 درهم است. در کنار اینها مبلغی هم بود که باید حداقل یک بار در زندگی میپرداختند: هزینهی خرید دستگاه تصفیهی هوا و وسایل ضروری منزل. جان برای خرید اینها از کارت اعتباری خود و وامی که گرفته بود استفاده کرد.
هزینههای جاری منزل
هزینهی ماهانهی لازم برای اینترنت، تلویزیون، آب و برق تا 900 درهم هم میرسد. اتصال گاز به صورت مرکزی نیست، بنابراین آنها در مواقع نیاز سیلندر گاز تهیه میکنند که هر کدام حدودا 140 درهم هزینه دارند و به مدت سه الی چهار ماه دوام میآورند.
بیشتر بخوانید: آیا می خواهید یک خرید ارزان در دبی را تجربه کنید؟!
هزینهی غذا و مواد غذایی مورد نیاز خانه
جان و همسرش هر روز در خانه غذا میپزند و گهگاهی هم از بیرون سفارش میدهند یا برای صرف غذا به رستوران میروند، حداکثر دو یا سه بار در ماه. جان گفت که “ما هر ماه حدود 900 درهم صرف خرید مواد غذایی مورد نیاز خانه میکنیم.”
آنها ادعا میکنند که تلاش دارند در عین پرهیز از خساست، تا حد ممکن اقتصادی عمل کنند تا به بهترین شکل از پس هزینه زندگی در دبی بربیایند. جان همیشه حدود 300 درهم هم برای هزینههای متفرقه کنار میگذارد.
وام، کارت اعتباری
اقساط ماهانهی برابر (EMI) وامی که جان برای عروسی از دفترش گرفت 500 درهم است، و بخش مثبت قضیه این جاست که هیچ گونه بهرهای وجود ندارد. او از شیوهی پرداخت EMI برای خریدهای اساسی مانند طلا یا وسایل منزل نیز استفاده میکند. مبلغ کلی که این زوج در ماه به طور میانگین برای وام گرفته شده و سایر خریدهای کارت اعتباری میپردازد 1,150 درهم است.
حمل و نقل
از ان جایی که حالا فاصلهی دفتر جان با خانهاش در حد قدم زدن نیست، او برای رسیدن به سر کار از مترو استفاده میکند. جان برای کارت سهماهه 550 درهم میپردازد و با استفاده از آن میتواند بین مناطق انتخاب شده به طور نامحدود رفت و آمد کند – بنابراین خرج ماهانهی او در این زمینه 183 درهم است. بدون این کارت، جان مجبور میشد که برای هر مسیر 5 درهم بپردازد و به این ترتیب هر ماه علاوه بر مبلغ سایر رفت و آمدهای اضافه 250 درهم میپرداخت. با این حساب کارت به او کمک میکند که هر ماه حداقل 67 درهم ذخیره کند.
جان همچنین گفت که “همسرم بر اساس قرارداد کارش نیازی به پرداخت هزینهی رفت و آمد ندارد. در مچموع، ما معمولا برای رفت و آمد خود حدود 200 درهم هزینه میکنیم.” این 200 درهم شامل هزینهی وقتی که او به همراه همسرش بیرون میرود هم میشود.
هزینههای تفریح و سرگرمی
جان توضیح داد که “من هر وقت و هر جایی که بتوانم از تخفیفها استفاده میکنم، مثلا برای خرید بلیت سینما.” برای مثال، او گفت که هر گاه میخواهد با همسرش به سینما برود با استفاده از کارت اعتباری خودش که دارای تخفیف “یکی بخر دوتا ببر” است بلیتشان را خریداری میکند. این کار هر بار باعث حدود 40 درهم صرفهجویی میشود.
آنها در حدود 100 الی 150 درهم صرف بیرون غذا خوردن میکنند. جان هر ماه 100 درهم هم برای هزینهی عضویت باشگاه میپردازد.
پسانداز
جان گفت که “من هر ماه چیزی حدود 2,500 درهم پسانداز میکنم.” او همچنین برای هزینههای مادرش که به همراه برادر کوچکترش در هند زندگی میکند 1,300 درهم میفرستد. مادر جان یک ناظم بازنشستهی مدرسه است و حقوق بازنشستگی دریافت میکند. برادرش نیز هنوز مشغول تحصیل است.
جان افزود که “من به حساب پسانداز خود در بانک امارات 2,500 درهم واریز میکنم. این حساب از حساب حقوقم که حساب جاریام است جداست.”
در کنار پوشش هزینه های زندگی در دبی (امارات)، هدف مالی جان از پسانداز ماهانه 2,500 درهم این است که تا زمان به دنیا آمدن فرزندش در شش ماه آینده 20,000 درهم ذخیره کرده باشد. او هنوز 15,000 درهم تا رسیدن به این مقدار پسانداز فاصله دارد. این مبلغ کل هزینههای بچه، برگزاری مراسم غسل او در هند و هزینههای بعد از زایمان که تحت پوشش بیمه نیست را پوشش میدهد.
جان توضیح داد که “ما پس از به دنیا آمدن بچه به هند سفر خواهیم کرد، و مطمئنم که آن موقع مجبور به پرداخت هزینههای زیادی خواهم شد؛ بنابراین این دقیقا چیزی است که دارم پولم را برایش ذخیره میکنم.” هزینهی بلیتهای سالانهی این زوج نیز تحت پوشش شرکتهایی که در آنها کار میکنند میباشد.
اهداف پیش رو
جان با خنده گفت که “میخواهم گواهینامهی رانندگی بگیرم، ولی خب این هدف را از اولین لحظهی ورودم به کشور هم داشتم.” هزینههای گواهینامه تا 6,000 درهم میرسد و در صورتی که متقاضی در آزمون اولش موفق نشود مبلغ از این هم فراتر میرود.
جان در ماه مارس که برای اولین بار با او صحبت کردیم گفت که “من همچنین قصد دارم که در ماه آوریل به خانهای بزرگتر نقل مکان کنم، بنابراین انتظار دارم هزینهای که برای اجاره میپردازم در حدود 500 درهم در ماه بالا برود”؛ با این حال، بعد از محدودیتهای کووید-19 این نقشه به سرانجام نرسید و او و همسرش قرارداد اجارهی آپارتمان استودیوی خود را تمدید کردند.
جان حالا کل مبلغ هزینههای ماهانهی وام خودروی خود در کرالا را تسویه کرده است، و توانسته که برنامهریزیهای دیگری برای خرج پساندازش بکند. جان 30 ساله گفت که “همه چیز به نحوهی بودجهبندی و تحقیق برای یافتن بهترین راه بستگی دارد؛ میتوانید خیلی بیاحتیاط یا خیلی بادقت زندگی کنید، انتخاب با خودتان است.” وقتی که از او دربارهی نحوهی بودجهبندیاش برای زمان بعد از تولد فرزندش پرسیدیم، جان گفت که “برای زمان این قدر دور هم دیگر برنامه ریزی نکردهام!”
طبق گزارش حساب جان، مبلغ کل مخارج ماهانهی این زوج 7,500 درهم است. به این ترتیب با کسر هزینه ی زندگی در دبی برای این زوج جوان از درآمد ماهیانهی 10 هزار درهمی، این زوج عر ماه میتوانند مبلغ 2500 درهم را برای پسانداز کنار بگذارند.
شما در مورد هزینه ی زندگی در دبی چه تجربهای دارید؟ هزینههای خود را معمولا به چه صورت مدیریت میکنید؟ نظرات خود را با ما و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید. برای اطلاعات بیشتر در مورد هزینه های زندگی در امارات، کار در امارات و اطلاعات کاربردی دیگر برای زندگی با ما در سایت رسانا همراه باشید.
2 دیدگاه ها