شیخ خلیفه بن زاید، رهبر هدایتگر و توانمند امارات
نگاهی به زندگی و دستاوردهای شیخ خلیفه بن زاید، طی 18 سال رهبری امارات
شیخ خلیفه بن زاید زمانی که به مقام حاکم ابوظبی و رئیس امارات رسید، پا جای پای بزرگانی همچون شیخ زاید، پدرش و موسس امارات متحده عربی گذاشت. او نه تنها باید انتظارات را به‌عنوان فرزند شیخ زاید و جانشین او برآورده می‌کرد، بلکه باید سبک و روش رهبری خود را نیز تعریف می‌کرد و برای ادامه‌ی پیشرفت روزافزون کشور، راهی پیدا می‌کرد تا بر سنگ‌بنای محکم گذشتگان اضافه کند.
پدرش آموزگاری فوق‌العاده بود. شیخ خلیفه در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۹۰ گفته بود: «من هرروز چیز جدیدی از او یاد می‌گیرم و سعی می‌کنم راه او را ادامه بدهم و ارزش‌ها و صبر و فرزانگی او را به خود جذب کنم.»
او گفته بود: «می‌خواهم با همان سیاست گذشته ادامه بدهم و با شهروندان کشور به طور مرتب مشورت کنم تا از نیاز‌ها و دغدغه‌هایشان باخبر بمانم و برایشان رفع کنم.» و این قولی بود که او به آن عمل کرد.
شیخ خلیفه در سال ۱۹۴۸ در قصر المویجعی در العین به دنیا آمد. او در مدرسه‌ی محلی العین که توسط پدرش احداث شده بود تحصیل کرد و با اینکه تازه در ۵۷ سالگی به بالاترین مقام خود رسید، اما از همان جوانی مسئولیت‌های زیادی بر دوشش بود.
در سال ۱۹۶۶ هنگامی که پدرش به حکومت رسید، او جانشین پدرش شد و به مقام نماینده‌ی حاکم در منطقه‌ی شرقی رسید. سه سال بعد، او به عنوان ولیعهد پدرش انتخاب شد و درست در روز بعد، با توجه به تحصیلات نظامی درجه‌ی یکی که داشت به مقام ریاست سازمان دفاع ابوظبی رسید.
شیخ زاید به همراه پسرانش شیخ خلیفه و شیخ سلطان نقشه های مسجد جامع شیخ زاید را بازرسی می کند
در سال ۱۹۷۱ که امارات عربی متحد توسط پدرش شدند، شیخ خلیفه مسئولیت‌های زیادی از جمله نخست‌وزیری ابوظبی را برعهده گرفت و وزارت دفاع امارات و وزارت اقتصاد امارات نیز به او پیشنهاد شد. سپس در سال ۱۹۷۴ به ریاست شورای اجرایی ابوظبی و بعد از آن، به اولین مقام کشوری خود یعنی معاون نخست‌وزیر در کابینه‌ی فدرال دوم منصوب شد. در سال ۱۹۷۶، طبق تصمیم شورای عالی فدرال برای ایجاد یک نیروی نظامی متحد برای امارات، او به عنوان معاون فرماندهی ارشد نیروهای مسلح انتخاب شد و به امر پرورش و معرفی تسلیحات مدرن پرداخت.
شاید از مهم‌ترین نقش‌های شیخ خلیفه در پیشرفت کشورش بتوان به ریاست شورای نفت ابوظبی، و ریاست سازمان سرمایه‌گذاری ابوظبی، که خودش از بنیان‌گذاران آن بود، اشاره کرد. این سازمان که در سال ۱۹۷۷ از دولت جدا شد، خیلی سریع به بزرگ‌ترین صندوق سرمایه ملی در جهان تبدیل شد. هدف این سازمان ساده و صدالبته حیاتی بود: سرمایه‌گذاری از جانب دولت ابوظبی، درجهت تامین نیاز‌های اقتصادی برای تضمین آینده کشور.»
شیخ محمد بن راشد، معاون رئیس امارات و حاکم دبی، اولین نسخه از کتاب جدید خود را به نام «بارقه های الهام» به رئیس امارات شیخ خلیفه در سال 2013 تقدیم می کند
شیخ خلیفه که تا پایان عمرش رییس سازمان سرمایه‌گذاری ابوظبی بود، در این رابطه می‌گفت: «آینده‌ی یک کشور وابسته به این است که بتواند ثروتش را در راستای بهبود زندگی نسل‌های آینده‌اش به کار بگیرد.»
او در سال ۱۹۷۹ یکی از بزرگ‌ترین الگوهای خود یعنی پدربزرگش شیخ محمد بن خلیفه، بزرگ خاندان آل نهیان را از داد و در سال ۲۰۰۴، با مرگ پدرش در ۸۶ سالگی، همراه یک ملت عزادار شد و شیخ خلیفه توسط شورای عالی فدرال به عنوان جانشین پدرش انتخاب شد.
ملکه بریتانیا الیزابت و شاهزاده فیلیپ با رئیس امارات شیخ خلیفه در انگلستان در 30 آوریل 2013
شیخ خلیفه کشوری را از پدرش تحویل گرفت که از لحاظ اقتصادی پیشرفت زیادی کرده بود. سپس اهداف جدید خود را مشخص کرد: آموزش حرفه‌ای تمام اماراتی‌ها تبدیل به هدف اصلی کشور شد. همچنین دولت او مصمم بود که در چارچوب ارزش‌های اسلامی و سنت و فرهنگ عرب، برای زنان کشورش نیز در کنار مردان فرصت‌های شغلی ایجاد کند. هدف اصلی شیخ خلیفه پیشرفت بود، اما نه به هزینه‌ی زیرپا گذاشتن ارزش‌ها و هویت ملی.
شیخ خلیفه نیز با سفر‌هایش به نقاط مختلف کشور و صحبت با مردمان و گوش دادن به درخواست‌ها و شکایاتشان و البته اقدام سریع برای حل آن‌ها، مانند پدرش خیلی زود شناخته و محبوب شد. طی این اقدام‌های او بهداشت و سلامت، آموزش و پرورش، دسترسی به آب و برق و حمل و نقل در نقاط دورافتاده در شمال امارات برقرار گردید و همچنین بیمارستان‌هایی در ام‌القوین و رای‌الخیمه و مناطق مسکونی در فجیره ساخته شد.
شیخ خلیفه رئیس امارات و شیخ محمد بن زاید، ولیعهد ابوظبی و معاون فرماندهی کل نیروهای مسلح امارات در کاخ ریاست در البطین
در سال‌های بعد از آن نیز رشد اقتصادی و رفاهی در امارات تحت نظر شیخ خلیفه ادامه یافت. وی در سال ۲۰۰۹ دوباره به عنوان رییس امارات انتخاب شد. در سال‌های بعد از آن نیز با وجود بیماری، به فعالیت‌های خود ادامه داد، گرچه کمتر در منظر عموم ظاهر می‌شد. وی در سال ۲۰۱۴ دچار سکته‌ی مغزی شد که زندگی او را تحت تاثیر قرار داد.
شیخ خلیفه در سال‌های پایانی عمرش، در نقش سکاندار و رهبر کشورش در مراسمات و مناسبات رسمی حاضر می‌شد؛ مانند دیدار پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان در سال ۲۰۱۹، فرستادن اولین فضانورد اماراتی در سال ۲۰۱۹ و امضای پیمان ابراهیم با اسرائیل در سال ۲۰۲۰.
در دوران حکومت او، امارات یکی از برترین و موفق‌ترین کشور‌های جهان در رابطه با کنترل این همه‌گیری جهانی بود. وی در سال‌های پایانی عمرش با کمک اطرافیانش به انجام وظایفش ادامه داد، تا ۱۳ می ۲۰۲۲ که چشم بر جهان فروبست.
